เรื่องราวของหนุ่มน้อยภาคิน ที่ชอบกินหมูกะทะเป็นชีวิตจิตใจกับเพื่อนสนิทที่มีนามว่า นที จนวันหนึ่งในขณะที่ตนย่างกลายเข้ามายังร้านดังเดิม มันกลับมีอะไรผิดสังเกตไปในแววตาของคนตรงหน้าที่มันดูไม่เหมือนเดิม 'เป็นอะไรของมันนะไอ้นที'
"มองกูด้วยสายตาแบบนั้นทำไม"
"กูมองมึงด้วยสายตาแบบไหน"
"ก็..." ผมหันไปเกาแก้มของตนเองที่รู้สึกร้อน "สายตาเหมือนมึงชอบกูอะ "
"อืมอะไร" ผมขมวดคิ้วมองมันอย่างไม่เข้าใจในคำตอบของมัน
"บ้าน่า อย่ามาเล่นตลกไอ้นที" ผมไม่เชื่อในคำที่มันบอก แต่ทำไมใจมันถึงหวั่น ๆ แบบนี้กันวะ
"มึงไม่ต้องเชื่อในคำพูดของกู เพียงแค่มึงลองมองเข้ามาในแววตาของกู แล้วมึงจะเห็นใครบางคนที่อยู่ในนั้น เป็นไงเห็นไหม"
"อือ เห็น แต่ทำไมมันถึงเป็นหน้ากูล่ะ"
"ที่มันเป็นหน้าของมึง ก็เพราะว่ามึงคือคนคนนั้น เจ้าของหัวใจของกู"
#รักนี้หมูกระทะจอง
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น